Arvid hier! En ik moet iets bekennen. Als kind ging ik vaak naar Frankrijk. Met mijn ouders en twee zusjes met de sleurhut naar een Hollandse Enclave (lees: massa camping) in de Dordogne. Herkenbaar?

Dat was mijn eerste kennismaking met Frankrijk. Terugkijkend eeuwig zonde, want zoals we allemaal weten, is het de eerste indruk die telt. Het Frankrijk dat ik kende uit mijn jeugd, is niet het Frankrijk zoals ik het nu ervaar.

Ik heb het grootste geluk in mijn leven gevonden; een prachtige Française met Zeeuwse roots. En zij besloot dat we toe waren aan een week rust, natuur, wijn, kaas en Champagne. Ze heeft het talent om bijzondere plekken te vinden en zo kwam de dag dat we samen via Epernay, Chablis en Vézelay aankwamen in het oosten van de Bourgogne. Het gebied ten oosten van de Loire dat in het teken staat van glooiende heuvels, slingerende wegen en bossen zover het oog reikt. 

Het leven staat er stil. Als ik over de regio spreek dan vertel ik al snel “Er gebeurt daar helemaal niets!”. De mensen doen hun ding, werken op de boerderij of zijn bezig met hun eigen winkeltje in één van de velen (zo goed als verlaten) dorpjes. Ze kijken niet verder dan hun eigen regio. Parijs is, ondanks dat het slechts twee uur rijden is, een stad ver weg waar ze misschien één keer in hun leven zullen komen. 

En Hollandse massa campings? Die zijn in geen velden of wegen te bekennen.

Arvid

In onze volgende blog nemen we jullie mee in onze Franse huizen zoektocht.